Always the king (1).

We zijn geen Elvis-fan maar vanmiddag was best wel indrukwekkend: honderden mensen die de man op 1of andere manier bewonderen en hier op een serene manier hun respect komen betuigen, weliswaar op zijn Amerikaans perfect geregisseerd.
Graceland, het landhuis dat Elvis op 22-jarige leeftijd kocht voor zijn ouders, is perfect onderhouden. Je kan de volledige benedenverdieping bezichtigen.
De bovenverdieping, die bewaard is zoals Elvis er leefde en waar hij ook gestorven is, is enkel toegankelijk voor Priscilla en Lisa Marie (hoewel de ex van LisaMarie, Nicolas Cage er in het geheim ook zou geweest zijn). En blijkbaar is 1fan er ooit in geslaagd een kijkje te nemen.

En in de meditation yard, ingericht door Elvis om tot rust te komen en waar hij nu samen met zijn ouders en grootmoeder begraven ligt, was het een overrompeling van bloemen en herdenkings-geschenken. Ook de Belgisch-Nederlandse fanclub-blijkbaar 1 van de grootste- had zijn bijdrage geleverd.

En aan de overkant van Graceland, langs de Elvis Presley Boulevard, vind jemusea, zalen waar ze optredens organiseren, restaurants en winkels. En daar hebben we ons efkes geïnstalleerd.

Rustdag 10.

En het wordt een onvergetelijke denken we. We zijn namelijk geariveerd in Memphis in de staat Tennessee.
De stad van de 3 Kings.
De stad van Elvis. En het is morgen 35 jaar geleden dat hij gestorven is. En daardoor zijn we midden in de Elvis'week beland! Bezoek aan Graceland en de 'candlelight vigil' vanavond staan dus op het programma.
En de stad van B.B.King, BluesBoyKing en zijn gitaar Lucille, één van de bekendste blues-goden.

Maar Memphis is meer dan muziek-kings en daarom hebben we -zoals een goede toerist betaamt maar vooral omdat we niet veel tijd hebben- een bustrip door de city geboekt die ons dan vanmiddag naar Graceland brengt. Het wordt genieten! En misschien ook een beetje voor jullie lezers.
En zoals ik al zei, zijn er 3kings en de derde is Martin Luther King, leider van de burgerrechten-beweging, die in Memphis vermoord is in 1968 op het balkon van zijn motelkamer.
En die kamer is nog altijd te bezichtigen in het motel Loraine, dat nu het 'national civil rights museum' is geworden.
Op de hoek van de straat zit de laatste bewoonster van het motel, die eruit is gezet toen het museum openging en die sedertdien als protest dagelijks daar zit. Ze vindt dat het geld dat besteed wordt aan het museum én dus de toeristen, moet gebruikt worden voor huisvesting voor de minder begoede buurt, zoals King het volgens haar zou gewild hebben. Om even stil van te worden...

En dan iets veel luchtigers: The Peabody hotel, dat voor deze week van Elvis al 2 jaar op voorhand volgeboekt was en waar de goedkoopste kamer zo'n 400dollar per nacht kost. Maar het hotel is vooral bekend voor 'the march of the ducks'. Op het dak van het hotel wonen een aantal eenden en die komen dagelijks met de lift naar beneden om dan naar de fontein in de lobby te waggelen en daar de dag door te brengen en 's avonds weer naar boven te waggelen. En 2keer per dag stropt het dus van het volk, dat elkaar verdringt om een glimp van de beestjes op te vangen. Crazy....maar wij hebben het ook geprobeerd :-)

En dan is er natuurlijk nog Beale Street, het hart van de Afro-Amerikaanse gemeenschap en van de bluesmuziek. De straat bruist, zelfs overdag, de muziek komt uit alle hoeken en in de muziek- en prullariawinkels kan je uren rondhangen. Super!

 En Elvis kom je hier natuurlijk ook tegen :-)

Nog geen goesting om op het vliegtuig te stappen? Nog altijd niet??? Dan laten we nog meer Memphis zien....

Don't mess with Texas.

Dat is de lijfspreuk van de 2e grootste staat qua oppervlakte (nr 1 is Alaska) en qua bevolking (nr 1 is Californie).
Bij ons is Texas gekend van president Bush, Dallas en JR, cowboys, ranches, oliebaronnen enTex-Mex eten...

Als je erdoor rijdt, valt vooral het uitgestrekte en vaak dorre landschap op en naarmate Mexico nadert wordt het droger én warmer...héét!
Zo was het toen we aankwamen in Laredo 36°om 10u 's avonds, onmogelijk om in de camion te slapen, de idlle-air op de truckstop was al uren volzet en dus op aanraden van G&G een motel gezocht. Goedkoop maar vies, vuil en louche....de airco was het enige positieve :-\ .
En dan ben je in Laredo en heb je het gevoel in Mexico te zijn. Een speciale sfeer.
Een  massa vrachtwagens: Amerikanen die hun oplegger komen afzetten of komen lossen en Mexicanen die een oplegger komen afhalen om te lossen in Mexico of een volle terugbrengen voor de Amerikanen/Canadezen.
Geen enkel Amerikaanse transportfirma rijdt naar Mexico wegens te gevaarlijk en verzekerings-gewijs. Enkel 3 Mexicaanse transportfirma's mogen in Amerika rijden. De anderen zijn beperkt tot een paar mijlachter de grens.
Ook bij SGT hebben wij de oplegger afgezet en gewacht op een andere oplegger die diezelfde namiddag vanuit Mexico kwam. Ondertussen konden we wachten op de SGT-yard (in het frisse chauffeurslokaal) en zagen we Mexicaanse trekkers af en aan rijden.

George en Gwenn zetten vaak hun oplegger af aan de grens, die wordt opgepikt door een Mexicaan en dan gaat die lossen in Mexico en G&G moeten dan 2tot5dagen wachten tot die terugkeert.
En als je Laredo uitrijdt ga je door een douanepost....de grenspolitie is trouwens overal goed vertegenwoordigd.

 En vandaag vertrekken we richting Memphis in Tennessee. We hebben overmorgen een rustdag en willen de toerist uihangen :-) . Nog zo'n 1200km te gaan!

Straf...

...dat we weer Gwen en George tegen het lijf gelopen zijn, de derde keer al en dit keer in de staat Texas.
En het is altijd een beetje feest: lekker eten en drinken en een eind weg kletsen... bvb. over het feit dat Noord-Amerikanen alles op krediet kopen, zelfs een bbq-toestel van 100 dollar betalen ze af met 5$ per week en de duurste auto's en caravans halen ze zo binnen met een lening...geen wonder dat de banken failliet aan.
En dat  dé verhuisdag in Canada 1 juli is, de nationale feestdag, omdat iedereen dan zeker is dat hij verlof heeft (de Canadezen hebben slechts 10dagen verlof per jaar!); de verhuurder was dan ook verbaasd toen G&G een huurcontract vroegen vanaf april en niet vanaf 1 juli.
Tussendoor kregen we ook nuttige tips over truckstops, de warmte in Laredo, lekkere restaurants én hadden we een overijverige garcon die om de 5 minuten, kwam checken of we nog ok waren.   Even gevraagd hoeveel hij verdiende: 2,13$/uur (en 1$=0,75€). 2,13$/uur! Niet te geloven! We hebben de jongen dan ook een mooie tip gegeven (bedraagt normaal 10-15% van de rekening).

En George en Gwenn, wat zouden jullie zeggen van Florida voor onze volgende afspraak? :-)

Mississippi.

Tijdens deze reis gaan we door 6 staten: Michigan, Indiana, Illinois, Missouri, Arkansas en eindigen in Texas.

Vandaag zijn we over de Mississippi gereden die de grens vormt tussen Illinois en Missouri. En als er 1Amerikaanse rivier is die iedereen kent en die het meest tot de verbeelding spreekt, dan is het deze wel...