Vlucht.

Aan het wachten in YYC, de luchthavenvan Calgary. En onze vlucht heeft al een klein uurtje vertraging.
Hopelijk niet veel langer, want ze hebben voor vanavond en vannacht hier 15cm sneeuw voorspeld...is wat anders dan hetgeen op de camion lag vanmorgen

En wat doet ne mens op de luchthaven? Rondsnuisteren in de winkeltjes, bvb bij Bernard Callebaut, broer van.....:-)

...en bloggen natuurlijk. Hou de blog trouwens in het oog, als je nieuws wilt over de eetkamer tenminste.
See you in Belgium!

En de laatste keer...

...slapen in de camion straks. De valiezen zijn zo goed als gemaakt.
En in een truckersleven plannen maken is ok....ze doen lukken is iets anders:
Jammer, maar we zijn niet meer bij Chris en Diego geraakt (openbaar vervoer is hier precies niet simpel). Maar langs deze weg wensen we jullie veel succes bij de permanent residence- examens!
En jammer genoeg zijn we ook niet tot bij George &Gwen geraakt in Quebec, bij hun huis-aan-het-meer. Wie weet ooit.... bedankt voor de fijne klets-momenten.
En er zijn zoveel dingen die we hier niet vermeld hebben:
-zoals de liefde van de Amerikanen voor hun vlag, die je overal en in allerlei vormen ziet.
-zoals de onophoudelijke bliksemschichten, een uur aan een stuk, in Arkansas.
-zoals de (weliswaar platgereden) armadillo's (gordeldieren) en slangen in Texas
-zoals de ouderwetse, zedige, stijve 'uniformen' van vrouwen en meisjes, waarschijnlijk behorend tot een of andere godsdienst
-zoals de Amish-gezinnen in de Mcdonalds en de Wallmart
-zoals de 'waitresses' in de 'diners' die je aanspreken met 'hon' of 'sweety'
-zoals de eindeloze lucht- en wolken-formaties, die je eigenlijk niet op foto kunt pakken
Zoals zovele ervaringen die niet te beschrijven zijn.....

Laatste keer...

...ontbeten bij Denny's, de was gedaan bij Flying J, bij Timmeke koffie gedronken....
En voor de eerste keer Frank gezien! Hij is hier sinds een kleine maand en na de skype- en facebook-conversaties konden we samen koffie drinken. Op de valreep dus...
Hij werkt in dezelfde firma als Tom en is voorlopig heel content dat hij de stap gezet heeft.
En we denken dat hij alleszins een betere werkgever getroffen heeft: goeie opvang bij aankomst, betere betaling, beter uitgeruste en onderhouden vrachtwagen, iedere maand wasbeurt voor de camion....
Tof dat we je toch nog gezien hebben en geniet ervan, Frank!

Maandag...

...vertrekken we vanuit Calgary, om dinsdag in België te landen.
Het was niet simpel om te boeken, wegens onze Europese visakaart.
En er valt wel 't een en 't ander te regelen: papieren voor de verzekering, bankzaken hier, onze postbus, de laatste paperassen voor sgt, nog wassen, selecteren wat terug mee moet naar België , misschien nog es afspreken met Chris en Diego, die zo'n 1,5u van hier wonen, misschien nog iets bezoeken in Calgary...dat alles als het weer wat meevalt, want er wordt meer sneeuw voorspeld. En Laurens wil nu zeker geen risico's meer nemen met de Peterbilt...

Koud.

Eerlijk gezegd zijn we niet rouwig dat we de winter hier niet moeten doormaken.
Het is hier nu al aan het vriezen, ook overdag, er valt lichte sneeuw en de wind kan best ijzig zijn.
Op het weerbericht zie je ook de eigenlijke temperatuur én de gevoelstemperatuur ('feels like') omdat de gure wind de koude nog versterkt. En die wind kan zóhevig zijn, dat rijden met een lege oplegger niet zonder gevaar is.
De stad Calgary is voorzien op de barre winters. Zo heb je de +15walkway door de stad: een wandelweg, 15feet boven de begane grond, 16km lang, die winkels en gebouwen verbindt.
Ook op parkings zijn stopcontacten voorzien, waar je de motor-verwarming van de auto kan inpluggen.

Calgary by night.

Rustdag 17.

Vandaag is Laurens gestart met een mailtje naar SGT, waarin hij officieel meldt dat hij wil werken tot 30oktober en daarna naar België  vertrekt en niet weet of/en wanneer hij terugkeert.
Na een paar telefoontjes, waarbij hij uitdrukkelijk geweigerd wordt om met de baas te spreken - 'mr. Coderre ne parle avec les chauffeurs' - moet er overlegd worden en moeten we wachten op een antwoord/besluit tot 17u. Laurens heeft nogmaals gevraagd voor een rit naar Quebec en werk tot eind oktober....
Naar 't stad dus....en het doet zó goed om weer eens rond te lopen in de drukte, tussen hoge gebouwen en winkels, met leuke restaurantjes en stadsmensen....een verademing. Voor ons toch...

En rond 17u vinden we een telefoon in een winkelgalerij -waar we trouwens in het Nederlands geantwoord worden door een oudere hollandse heer die naast ons zit en al 60jaar in Canada woont- en na nog wat gepalaber is het definitief antwoord van SGT: geen reis naar Quebec, de Peterbilt moet in Calgary blijven staan, je stopt met werken maar je krijgt nog 2 weken uitbetaald en het vluchtticket van Laurens wordt terugbetaald. Ok, jammer van de reis, maar toch mooie deal.
Nu zijn we gerust, kunnen we plannen en hebben we toch nog een camion-dak boven ons hoofd.
Nog een wandelingske in 't stad en iets gaan eten....