"D-Day"

Vandaag was het 'D-Day'!
Het theoretische examen bestond uit twee delen: de algemene theorie en "de remmen".
Het eerste deel viel best mee. Bij het tweede gedeelte brak het koud zweet me uit: nooit eerder moest ik een reeks vragen beantwoorden, waarbij ik zelfs de vraag maar half verstond !
Als je weet dat ik 15 op 20 moest halen en dat ik na vijf vragen twee juiste antwoorden had, dan weet je 't wel......ik -ongelovige ketter- heb net geen bougie doen branden!
Ik moest mij echt herpakken en moed inspreken: "Kalm, relax, kom Laurens, je kan het", een beetje peptalk dus en kijk.....bij vraag dertien maakte ik mijn laatste fout ! Oef! Geslaagd!

Vandaag ben ik tien jaar ouder en grijzer geworden maar je moet er iets voor over hebben!  YES!!!!

Medische controle: spannend !

Ook hier moeten beroepschauffeurs een medische controle ondergaan.
Vandaag was het mijn beurt: mijn bloeddruk had een kleine zenuwaanval... maar mijn ogen zijn blijkbaar perfect....goedgekeurd!
Weer een spannende hindernis gepasseerd, halleluja !
En nu blokken!

24/24 ,7/7 ?

Onderwerp van de les vandaag: de rijtijden.
Dag en nacht rijden? Nee , dat mag hier ook niet maar 't is toch anders dan bij ons.
Er moet ook gerust worden maar je kan toch iets meer uren werken.
Grosso modo is het zo dat je in Canada 13 uur en in de VS 11 uur mag rijden.
Na een week werken/rijden moet je 1 dag rusten, net als in Europa.
Er zijn meer controles dan bij ons maar die zijn eerder gericht op het materiaal dan op de chauffeur en zijn werkuren. Er wordt hier niet gewerkt met een tacho maar met een 'logbook'.
Bij controle vraagt men vooral naar o.a. vrachtpapieren, recuutjes van onkosten, weegbrieven enz... En al het verzamelde materiaal gebruiken ze dan om uit te vissen of het logbook wel klopt .
Ze controleren dus niet op de minuut, zoals in Europa...er is nog een bepaalde vrijheid en juist dat maakt het zo aantrekkelijk.

Lastig, lastiger, lastigst !

En ik die dacht dat het moeilijkste voorbij was!
Niets is minder waar...dít was pas lastig: de remmen.
Het verschil met Europa is dat de remmen hier pneumatisch zijn en dat je als chauffeur het remsysteem écht moet kennen.

De lessen waren voor mij quasi onverstaanbaar door al de technische benamingen van de onderdelen en het 'kwakkelfrans' dat amper te volgen is. En dit is blijkbaar een super belangrijk onderdeel van het examen...dat belooft!

De rijschool : simpel? Forget it !!

Terug naar 't school , de rijschool dan nog. Toch een beetje raar om het opnieuw te moeten "leren". Niet da'k het allemaal weet...maar ik mag -denk ik-toch zeggen da'k wa ervaring heb.
Ja ,dat had je gedacht!
Ik moet toegeven dat het allesbehalve simpel is: al die technische uitleg in een taal die iets weg heeft van het frans gemengd met engels.
Daarbovenop het feit dat ze hier andere maten en gewichten hanteren ( zowel letterlijk als figuurlijk), maakt het voor een simpel boerken uit Lebbeke nie gemakkelijk om direct mee te zijn.
Nog vóór je met de vrachtwagen mag vertrekken, is het al helemaal anders dan bij ons in Europa: wij kijken even of alles in orde is en vertrekken. Hier moet je verplicht een "pre-check"maken d.w.z. dat je grondig moet nakijken of er geen technische mankementen zijn waardoor je -technisch gezien- een gevaar op de weg bent.
Okay, tot daar is iedereen mee...maar dan begint het.
Je moet het onderscheid kennen tussen een licht en een zwaar defect; en dat moet je dan ook nog eens op papier zetten.

Het komt er dus op neer dat de chauffeur gemakkelijk verantwoordelijk gesteld kan worden als er iets mis is: hij had het mankement moeten herkennen, noteren en bijgevolg niet vertrekken!

De sans-papiers

Natuurlijk moeten er eerst een paar papieren in orde gebracht worden, maar...
Het is niet zo simpel als gedacht, ik voel me soms zoals een Irakees of een andere vluchteling die niet weet waar hij aan begonnen is.
De Canadezen sturen me op een vriendelijke manier van 't kastje naar de muur,zowat elk papier dat ik nodig heb had ik eerst moeten aanvragen,niet zo simpel als je hier één dag bent en geen adres hebt,gelukkig heb ik een wel een werkvergunning en versta ik de taal min of meer.
Ik kan me dus ( perfect ) inbeelden wat die arme mensen uit de derde-wereldlanden meemaken als ze bij een niet-al-te-lieve loketbediende weggestuurd worden,een mens zou voor  minder rechtsomkeer maken!
Allez,om een lang verhaal kort te maken,na twee dagen heb ik op zak:sociale zekerheid,een bank+bankkaart,ziekteverzekering voor eerst drie maand+een berg afspraken voor de volgende dagen en week.
Morgen om 8h naar de rijschool-voor de eerste keer in mijn leven.Moet ik daarvoor zo oud geworden zijn?

Goed aangekomen

Vroeg uit de veren en dan in Parijs het vliegtuig op naar Montréal.
Het vliegtuig stijgt op om11h30 om om 13h30 te landen, ha ja er is zes uur verschil,vandaar.
De vlucht was lang maar dat was te denken,in de luchthaven wat geld gewisseld, de controle van de douane voorbij ,dan naar immigratie waar ik binnen de tien minuten buitenstap met de werkvergunning op zak ,van efficiënt gesproken !
Bij verhuurbedrijf auto opgehaald en met een amerikanse slee,een VW jetta naar Drummondville.
Onderweg even gestopt bij een Irving truckstop waar voor de chauffeurs een rijdende kerk klaarstaat ( foto is misschien niet superduidelijk maar autos mogen niet op vrachtwagenparking)

't Begint te jeuken.

Nog twee keer slapen !

Goddelijk lekkerrrr

Wat we zeker zullen missen -behalve de mensen rond ons èn studio brussel- is het lekkere eten.

We hebben de laatste weken dan ook extra geprofiteerd:

vanavond de su-per-lekkere frietjes van Bart, gisteren entrecôte bij Yves....en dan zijn er nog de broodjes van Mia, de soep van Sonja, kip met sla en patatjes van Jürgen, onze regelmatige bezoekjes bij le fin de siecle en laatst de feestelijke etentjes bij Bruneau, de Lijsterbes, Mano a mano, sole d'italia...telkens in goed gezelschap!
Hopelijk is daar ook lekker eten te vinden....en moeten we DHL niet inschakelen om "het lekkers van bij ons" over te brengen. Want we vrezen dat de spareribs, pancakes met maplesyrup, het industrieel brood en andere mcdonalds-toestanden ons rap gaan tegensteken. Seffens schiet er van mij niets meer over... :-)

Vertrek staat vast !

De 19e vertrek ik vanuit Parijs naar Montreal(alleen). Op de luchthaven zelf zou ik de werkvergunning moeten krijgen.
Dan met de trein naar Drummondville, mijn thuisbasis voor de volgende weken. Daar volg ik lessen in de rijschool, zal ik examen afleggen en na een maand hopelijk mijn rijbewijs halen om dan de baan op te kunnen,ondertussen zal Hanne er ook al zijn.