En waar woonde gij manneke?

Wij denken dat de Quebecois de heiligen hebben uitgevonden. We schatten dat 1 op de 2 plaatsnamen begint met Saint(e).
Van de relatief eenvoudige...

Tot de iets moeilijkere: stel je voor dat je dit als kind moet leren uitspreken, onthouden en schrijven...

En dan is er nog die ene hilarische...

Vogels spotten.

Een gans weekend door Quebec gereden. Eén brok natuur. Geen wonder dat ze overal waarschuwen voor overstekend wild. Die beesten kunnen naar hartelust ronddwalen, ze komen geen mens tegen...tot ze op een autobaan belanden natuurlijk. Een collega-opleider van Laurens is al es in het pikkedonker (nul verlichting langs de banen) tegen een koe gereden. Hij was blij dat het maar een koe was want rendieren zijn beesten van zo'n 2 ton tegen wie zelfs een camion het gevecht kan verliezen...

Maar tot nu toe hebben we enkel herten gezien en vogels....zwérmen vogels, die dan op een veld met honderden tegelijk neerstrijken.

En dan heb je nog die grote vogels die we konden spotten vanop een SGT-yard naast het vliegveld van Montréal. Naast de echte spotters - met hun trapladders en verrekijkers- stond er 1 uitwuiverke :-) .

Route des rivières

Vandaag zo'n 120 km. lang de rivier Saint-Maurice gevolgd, tot in La Tuque om een lading papier af te zetten.
Prachtig weer, super zicht. Af en toe een huis - of een paar huizen- 3 restaurants (alle 3 gesloten), 1 pompstation, 2 herten (gelukkig in de berm en niet recht voor onze neus) en 2 bruggen tegengekomen. Die laatste waren betalend en blijkbaar gefinancieerd door de omwonenden. Hopelijk kunnen ze hun geld terugwinnen, want veel auto's zijn wij niet tegengekomen.
Prachtige rit, volop zon en super-zichten waar je efkes stil van wordt...maar laat ons hier alstublieft niet wonen!

New Hampshire

Gekend uit de boeken van John Irving, die hier ook afkomstig van is (aan te raden boeken trouwens: het leven volgens Garp, Hotel New Hampshire, de regels van het ciderhuis...)
Motto van de staat: live free or die. Verschil met andere staten: ze betalen geen tax, ook niet op alcohol, je moet geen helm dragen op de motor, je moet geen gordel dragen vanaf 18 jaar...echte vrijbuiters dus :-) .

Na wat zoeken onze bestemming gevonden en de oplegger volgeladen met (lege) sprite-flessen. Geen centimeter (of inch) over...

Onderweg kregen we soms het Truman-show-gevoel (film met Jim Carey, die zonder het te weten in een reality-show leeft). Keurige wijken in the middle of nowhere met enkel de buren als afleiding...

Recyclen.

Vandaag oud papier geladen in een recycling bedrijf in Macedon,NY. Volgens mij recyclen ze daar alles, tot hun grootmoeder toe.
De rit begon al goed met een platte band op de oplegger (leve de C.A.D. die Laurens plichtsgetrouw uitvoert vóór elk vertrek). Een van de voorgangers had wsch een beetje te wild gereden...

De route naar het bedrijf was ook niet simpel: een brug van 12foot9inch waar je onder moet met een camion van 13foot6inch (orders van de planners). En inderdaad, dat lukt...blijkbaar wordt er bij de afmetingen op bepaalde bruggen in de VS rekening gehouden met de laag sneeuw die er in de winter bij komt. Zodus is er speling waardoor er in de zomer meer passeerruimte is. Simpel.

En dan het recycleerbedrijf...de gekste dingen gezien, ook de raarste mensen, zo weggelopen uit het vervallen pompstation in een Amerikaanse roadmovie...En een paar maffe beelden:

Nog ee ongewoon zicht onderweg: 4 kerken op 1 kruispunt. De baptist, de presbitarian, de episcopal en de zion nog iets, elk op zijn hoek.

De dag afgesloten met een hotdog en chili bij Gary, een halve siciliaan. Vandaar dat hij zijn chili klaarmaakte met pasta ipv rijst :-) .

Water water water water...

...we rijden dan ook volop in het 'lake district' met prachtige zichten en vele bruggen over het water.
Moeilijk om op foto vast te leggen, zeker vanuit een hotsende camion, maar we hebben geprobeerd:

Rustdag!

En wat wil dat zeggen? Alles rustig aan vandaag: lang slapen, ontbijten op zijn Belgisch, douchen, skypen met het thuisfront want we hebben een ganse dag super-internet, naar het journaal kijken, beetje aan de blog werken en tetteren met een Sgt-collega.
Na 70u werken, ben je in de VS verplicht om 36u stil te staan. Wel mag je met enkel de trekker, dus zonder oplegger, rondrijden.
Dat hebben we dan ook gedaan om iets verderop te gaan eten, want op de truckstop vinden we enkel mcdonald-hamburgers en hotdogs. Toch nog es lekker gegeten in een op en top Amerikaans restaurant omgeven door wel 25 tv-schermen, elk op een andere zender...maf. Maar lekker, veeeel te veel (doggybag werd aangeboden) en sympathieke bediening.

Over het algemeen zijn de truckstops goed uitgerust. De bekendste, met een goede reputatie zijn de Flying J's. Propere, grote douches (met tanken verzamel je gratis douches), meestal wasmachines en drogers, een winkel, een tv-zaal en 1 of meerdere eetgelegenheden, internet is over het algemeen betalend (vandaag hebben we 4,79$ betaald voor 24u internet-gebruik (tot in de vrachtwagen!).
Op sommige truckstops vind je zelfs verwarmingstoestellen om aan te sluiten op de camion; de winters kunnen hier zo bar zijn dat de batterij niet voldoet om de wagen opgewarmd te krijgen.

Het dagje rust heeft alleszins deugd gedaan. De eerste werkweek was spannend, best wel stresserend en vermoeiend en heel indrukwekkend...op naar de tweede werkweek!

Hier gaan we weer.

Nog maar eens in de sneeuw. In één week zo'n 20graden verschil...
Vandaag opnieuw rollen papier afgeleverd bij een drukkerij. En opnieuw een extra lang formaat van krant.

Vooral plaatselijk nieuws, wel opvallend was de overlijdensberichten: er wordt onderscheid gemaakt tss kennisgeving van overlijden en een gedetailleerde beschrijving van de begrafenis, vreemd voor ons:

Wat dan wel weer bekend is : reclame voor het eetfestijn van de brandweer :-)