Montreal!

Oef, terug onder de mensen. In Drummondville valt er niets te beleven, geen auto en een half uur stappen naar de dichtste supermarkten...dan is hier in Montreal arriveren (met de bus) een verademing! Mensen, lawaai, drukte, van alles te zien, alles vlak bij...super!
Laurens en Jurgen hebben vertraging, zitten momenteel nog in de States en komen pas morgen aan in Montreal. Jammer! Ze missen bvb een mini muziekevent, naast het hotel...

...én de beruchte 'potten en pannen'- betoging. De protesten zijn nu toch al een tijdje aan de gang en komen wsch ook in het nieuws in België. Het begon als een protest van studenten tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld (hebben wij zoveel jaar terug ook gedaan in Gent), maar nu betoogt zowat iedereen: Quebec heeft immers als antwoord op het studentenprotest een strenge 'speciale wet' gecreëerd die de vrijheid om te manifesteren aan banden legt. En dat brengt alleen maar meer betogingen teweeg...

Allez roulez! (3)

Ze zijn vertrokken, de mannen. Voor een reisje naar Massachusetts, met rollen papier. Hoogstwaarschijnlijk zijn ze donderdagmorgen terug en dan gaan we op stap in Montreal.

Nu blijf ik achter in motel Blanchet, onze tweede thuis hier (soort van).

De mannen hebben beloofd om foto's te nemen en te bloggen...wait and see!

Bezoek!

En hij is gearriveerd, onze Jürgen!
We hebben hem natuurlijk direct meegetroond naar ons geliefd 'Timmeke' voor een koffie en om  bij te kletsen.
En dan nog wat shoppen (alle supermarkten zijn hier open op zondag) om een voorraadje voor in de camion op te slaan. En niet te geloven, maar Jürgen had gewoon echt Belgisch lekker brood mee! Super!

Europa versus Noord Amerika

Ik ga proberen uit te leggen waar de verschillen em zitten voor ons, chauffeurs.

1. de camions zijn hier gewoon iets 'bigger' dan in Europa.  Ter vergelijking: een grote container is bij ons 40 voet, hier is een standaard oplegger 53 voet lang.
De trekkers zijn voorzien van een veel grotere cabine dan bij ons, voor zover ik weet is er
geen maximum lengte voor de trekker.
Hoe groter het bedrijf hoe "gewoner" de cabine, het zijn vooral de eigen rijders die sjieke bakken hebben. En ook al interesseert de schoonheid van een truck mij matig, er zitten echte parels bij.
Ik vraag  me alleen af of chauffeurs met mega-lange cabines altijd tegen de loskade geraken; er is hier wel meer ruimte maar bij sommige klanten was het voor mij al krap.

2. de rijtijden zijn hier duidelijk soepelder te noemen.
Zelf ben ik wat ze een "VS chauffeur" noemen en dus hou ik me aan de V S regels.
Het komt er op neer dat er in Canada 13 h mag gereden worden en dat er 8h moet geslapen worden.
In de V S mag je 11h rijden en moet je 10 h stilstaan.
Ik heb het niet meer meegemaakt, maar de gasten bij ons die nu stilaan op pensioen gaan, hebben het fameuze "logboek" wel nog meegemaakt.
Hier staan ze dus nog dertig ja ear achter, gelukkig, voor mij toch want ik ben geen tacho-fan, en zéker geen digitale tachofan.
Het bedrijf waar ik voor werk heeft grote "zero tollerance" affiches ophangen...maar er wordt wel uitgelegd hoe je het logboek kan 'optimaliseren' (lees: vals spelen).Wat ik dan ook doe, als 'trouwe volgeling'...
Ik ga het kort uitleggen:er mag niet meer dan 70h gewerkt worden binnen de zeven opeenvolgende dagen want dan moet je verplicht "resetten" (=op 0 beginnen en 24 of 36u stilstaan). En daarbij kan je ook het 14-dagen systeem volgen waarbij je ervoor zorgt dat je telkens een dag opschuift om aan de volgende reeks van7dagen te beginnen. Op de 14e dag moet je volledigvan nulbeginnen.
Hoe kan je het systeem dan 'optimaliseren'?
Wel er zit geen tacho in de camion, dus moet je het moment zelf niet loggen (=je werkuren invullen in het logboek) en kan je het risico nemen daarmee even te wachten.
Bij een klant kunnen we bvb. een half uurtje (dat is wel het minimum) "loggen", ook al staan we er twee uur.
Als je dan toch eens in de file staat (gebeurt toch wel één keer per week) kan je dat eventueel vergeten in te vullen als rijtijd.
Je moet er alleen voor zorgen dat het niet te erg is, dat het geloofwaardig overkomt....
Ook moet je opletten met de bewijzen die tegen je gebruikt kunnen worden: bonnetjes van de naftpomp(ik tank ongeveer alle dagen wegens kleine tanks, dit i v m het gewicht); de weegpunten onderweg, ook al zijn ze niet open, kunnen registreren wie passeert; de tolwegen; de papieren van de klant waar soms uren opstaan; enz...
Het komt er dus op neer dat je het spel een beetje slim moet spelen...zelfs hier kan je geen1000 km rijden op 9 uur.

3.Het loon. Wel, als je het omrekent in € zal je niet evenveel verdienen als bij ons maar alles is hier goedkoper,vooral in de V S scheelt het veel.
Zoals ik eerder al schreef in onze blog werk ik bij een bedrijf dat blijkbaar niet goed betaalt. Als ik die paar chauffeurs mag geloven die ik gesproken heb kan het zelfs tot een kwart schelen!
Chauffeurs op "long-distance"worden per mijl betaald. De betaalde mijlen zijn de mijlen die de klant betaalt. Het kan dus best zijn dat er nogal wat gratis gereden wordt.
Ook betalen ze van postcode naar postcode dus dat is ook niet altijd positief: bij ons zou bvb. van Antwerpen naar Antwerpen dus niet betaald worden.....jammer maar helaas.
De grens overgaan brengt 10$ op, laden of lossen ook 10$, overkoppelen op een parking van SGT brengt niets op, bij een klant of ergens anders 10$.
En je krijgt geen uurloon dus doe je veel gratis: tanken gratis, 2 of 3 h lossen ongeveer gratis, lekke band onderweg gratis,...Daarbovenop komt dat de camions van SGT begrensd zijn op 100km/u. Andere camions vlammen me voorbij alsof ik stil sta!
En last but not least, iedereen betaalt zelf wat hij wil aan zijn chauffeur: SGT betaalt 33cent, er zijn er die 43 cent betalen.
Ook zijn er extras: zoals een bonus van een paar cent voor V S miles, 200$ extra voor New York City,...
Feestdagen brengen dan weer niets extra op. Slechts 1 feestdag per jaar -ergens in juni- wordt wel extra betaald.
Een betaalsysteem dus dat voor ons heel vreemd overkomt en niet altijd correct aanvoelt...

4.Het rijden: om te beginnen mogen camions en autos even vlug rijden, met dat verschil dat truckers per mijl betaald worden en dus per definitie gepresseerd zijn, de autos daarentegen...
Dus.....de camions rijden vlugger dan veel autos. Je mag hier ook links of rechts voorbijrijden. Als je 10 km op hetzelfde vak rijdt: no prob, geen claxons, geen vingertje , niks agressie.
Hanne heeft wel al een paar keer (of meer) gezegd da'k mij niet te zenuwachtig mocht maken omdat ze zo f...ing traag zijn.
Conclusie: Rijden is hier dus super!

5.Rijcomfort: is okay behalve dat mijn camion een oud wrak is zonder vering.
De kwaliteit van de wegen is in de V S goed te noemen. In Canada is het soms verschikkelijk voor ons en onze rug...

Rustdag 5.

Een beetje te vroeg begonnen, maar het is een speciaal weekend:we krijgen bezoek vanuit Belgie!
En dat vraagt een beetje organisatie: de dispatch moest zorgen dat we op tijd inde buurtvan de firma waren om onze gast op te pikken en mij af te zetten.
Want met 3 in de camion mag niet. Het heeft ook al wat voeten in de aarde gehad om voor Jürgen toestemming te krijgen: de firma had in het verleden al negatieve ervaringen gehad met passagiers...
Maar het is gelukt. We staan een halfuurtje van Drummondville op een rustige truckstop, we hebben in ons geliefde motel Blanchet een kamer gereserveerd voor mij en morgen gaan we Laurens'compagnon voor deze week ophalen.
Ik hoop op nog een paar dagen vrijaf samen om Montreal nog eens af te dweilen....maar het is afwachten wat de dispatch voor ons in petto heeft!
En de internetverbinding op de truckstop is zo slecht dat we dit pas morgen kunnen posten:-\

Que?

Vandaag op zoek naar een bedrijf genaamd 'tires' in Quebec.Wel het juiste huisnummer, geen 'tires' te vinden.
Bij navraag bij iemand die op het terrein rondloopt, blijkt 'tires' niet gekend.
Op het terrein is een allegaartje verzameld van auto-onderdelen, metaal, tuinhuisjes, in een soort garage zijn een paar latino's panelen aan het fabriceren...een zootje ongeregeld dus en hééél weinig plaats voor een camion....
Na een kwartier komt een auto het erf opgestoven met 3 latino's , één ervan komt richtlijnen geven...blijkbaar de eigenaar van 'tires'.
Hele vriendelijke mens...maar zijn buro:

En zijn firma-terrein:

En zijn manier van werken:

Toch wel een beetje een zootje ongeregeld...toch?
Maar hele vriendelijke mensen...
En de naam van zijn bedrijf is toch wel goed gekozen...niet? :-) 

Vogels spotten (2).

We worden nog echte spotters. Vandaag was het prachtig weer, hadden we tijd over en stonden we op de SGT-yard bij de luchthaven van Montreal. Dit keer hebben we ook de 'officiële' spot-plaats ontdekt...
Dus voor de liefhebbers en vooral voor Jean-Pierre: enkele foto's, weliswaar niet van topkwaliteit, maar we hebben ons best gedaan :-)

Stof of modder.

Bijna alle terreinen in Canada zijn niet-geasfalteerd.
Reden: gemakkelijker om op te rijden als er veel sneeuw ligt.
Gevolg: stof -tot in de camion- als het droog is...

 ...en modder -tot in de camion- als het geregend heeft. En vandaag heeft het gegoten!

Feestdag voor de Canadezen.

Landen die behoren tot het Brits gemenebest vieren ieder jaar de verjaardag van de Britse koningin. Vandaag was dit het geval in Canada. We vonden zaterdag al, bij ons vertrek naar de VS, dat er zoveel volk de grens overging...

...en dat was nog erger bij terugkeer vanavond. Een uur aanschuiven om 22u.

Van de dispatch vernamen we dat het een feestdag was en naargelang de politieke partij waartoe je behoort heeft die ook een andere naam.
Even opgezocht: De Engelstalige Canadezen vieren de verjaardag van een voormalige Britse koningin en noemen het Victoria day. De franstalige Canadezen vieren de rebellie tegen diezelfde Britse overheersing met National Patriots day.

Schitterend weer.

Vandaag op weg naar Amsterdam en neen, we zitten niet in Nederland...

We hebben veel tijd en het is zo'n 27 graden en dan moet je toch in het zonnetje zitten skypen...

Wat niet iedereen kan...

...en dat zie je heel veel: chauffeurs die hun hond mee hebben in de camion. Zal best leuk gezelschap zijn, de vraag is alleen of die beestjes dat ook zo tof vinden?
Deze op de foto zat nu wel zielig te kijken maar hij zat wel lekker fris binnen: de motor was aan het draaien voor de airco, terwijl baasje waarschijnlijk een dutje deed. En wij maar puffen...
Want dat is nog zo'n rare gewoonte en vooral in de VS: op de truckstops is het vaak een hels lawaai van camions die stationair staan te draaien, om hun airco gaande te houden, ook 's nachts. Overal zie je borden om 'idling' te beperken, maar veel haalt dat niet uit. Bij ons staat het zelfs op de camion...

Allez Roulez (2)

Vandaag de highway door Toronto genomen. Best wel indrukwekkend. Per rijrichting 7 rijvakken, waarvan 4 met afritten en 3 voor de expressweg. Toronto, de economische hoofdstad van Canada, waar er dag en nacht druk verkeer is, heeft op die manier weinig files.

Ook interessant: een aparte strook in het midden voor car-poolers en voertuigen met min. 3personen (dus ook bussen) en dit op de ring rond Washington. Wel in één rijrichting en beperkt in afstand. Wij stonden in de file, de middenstrook niet...

Vandaag in Toronto een Indische radiozender ontdekt.  Je ziet hier volledig Indische wijken (tempels, winkels, bedrijven...) maar onder de Canadese chauffeurs bvb. zijn de Indiers echt niet graag gezien: ze werken onderbetaald en nemen het goeie werk af, een beetje zoals de oost-europeanen bij ons in de transportwereld. 'Les Tamuls' zien ze hier dus liever gaan dan komen.

En om het nog even te hebben over de muziek onderweg: de klassiekers blijven het hier goed doen (behalve in Quebec. Daar draaien ze vooral franstalige muziek).
Laurens vraagt vóór hij de radio opzet: 'beetje Bee Gees?'. Zegt dus genoeg.
Ook de rock classics en country-getinte muziek is populair. Af en toe vind je wat recenter werk maar dan krijg je zeker min. 1keer 'what doesn't kill you...' en 1keer Katy Perry te horen.
Laatst passeerde er een country-rocknummer. Waarover het ging viel ons pas op bij het refrein: 'cheeseburger in paradise' met complete beschrijving van de pickles tot de ketchup die erop moest....waarna naadloos werd overgegaan naar Bobby Womack :-) . Crazy...

Eerste maand achter de rug.

Gisteren was ik na een lange aanloopperiode exact één maand op de baan bij SGT.
Ik weet nog altijd niet wat ik moet denken van mijn nieuwe werkgever, ook al ben ik blij dat ik er kon beginnen.
Over het materiaal kan ik kort en bondig zijn: ze houden de boel rijdende, zonder meer.
Voor een groot deel is het te wijten aan de heersende 'je m'en fou'-mentaliteit en de low cost gedachte, die ook telt voor de wedde van de chauffeurs.
Het rollend materieel ziet er niet super uit, vooral als je weet dat de firma 350 trekkers heeft en dat ze tussen 2005 en 2011 geen enkele nieuwe hebben gekocht... (vorig jaar zijn er wel 50 nieuwe binnen gekomen). Ja,dan weet je het wel.
Zelf heb ik als nieuweling blijkbaar geluk met mijn trekker. Mijn Volvo van 2004 heeft maar 1 300 000 km op de teller. Tot nu toe is o.a. de motor vervangen door een gereviseerde.
En er zijn er die het moeten doen met nóg oudere bakken met 3 000 000 km en meer!
De cabine is naar Europese normen mega, naar Amerikaanse normen doorsnee. Maar de vering is, denk ik, die van een travaux-wagen. Dat gecombineerd met -vooral in Canada- genre 'Roemeense' wegen, maakt het rijden soms een pijnlijke zaak :-\ .
Als je weet dat ik in die maand toch zo'n 18000km heb afgelegd, zou het qua trekker iets beter mogen.
Daartegenover staat wel dat je hier nog kan en mág rijden. En daarvoor ben ik tenslotte naar hier gekomen.
Voorlopig zijn de ritten nog te kort,maar we hebben al mooie stukjes Noord-amerika doorkruist.
De langere én nog mooiere ritten komen nog wel-hoop ik!

Rustdag 4.

En we staan weer in Canada, Ontario, juist over de grens. Truckstop is wel te doen maar de mensen die er werken zijn niet vriendelijk en de sfeer is er ook naar.
Dus wat doet een mens als het mooi weer is?
Uitstapje doen, naar de kapper gaan (Laurens, ik ondertussen roddelblaadje lezen), ijsje eten bij Joe (eigenlijk Guiseppe, Siciliaan) en zijn zoon Luca.
En de winkels afgezocht naar gaas om als het warm is de open ramen af te sluiten voor de 'bugs'. Geen één die wist waarover we het hadden (of die goesting had om ons te begrijpen :-\ )...na 3 winkels wist een vriendelijke bloemist waar we 'vinyl screen' konden kopen.
En we hebben een gasbekkentje gekocht en vandaag zelf caesar salade met kip klaargemaakt. Met vers Italiaans brood. Super!

Overzichtje van de week:
aantal kilometers: 5349
aantal staten: 9(Vermont, Massachusetts,Connecticut, New York, Pennsylvania, Maryland, Virginia, West Virginia, North Carolina)
aantal provincies: 2 (Quebec en Ontario)
geladen/gelost:karton, rollen papier, blokken piepschuim, isolatiemateriaal en 'soilguard'(iets van anti-erosie bodembedekking)