dinsdag 15 mei 2012

The waffle house.

We hebben er een nieuwe compagnon bij. Zijn naam is Frank en hij spreekt 5talen, neen geen Nederlands, met ons spreekt hij gewoon Amerikaans...de nieuwe gps.
Na lang aarzelen, want Laurens werkt het liefst met een wegenatlas...maar niet alle dorpen en straten zijn daarop terug te vinden en de instructies van de dispatch waren ook niet altijd efficient.
We rekenen er op dat de gps (de VS en Canada, voor truckers) veel stress en tijdverlies zal vermijden. Een beetje vreemd dat we dit zelf moeten aankopen...bij Macharis waren die gewoon beschikbaar. Maar er zijn wel meer dingen die de chauffeur zelf moet aankopen: werkhandschoenen, veiligheidsschoenen, fluovestje, zeep om de camion te kuisen, frigo,... de Canadezen zijn niet echt gevers.
De Amerikanen wellicht ook niet, maar ze zijn iets minder afstandelijk. Vanavond beland in 'the waffle house' en aan de babbel geraakt met Scott, een vijftiger die lang in Californie gewoond had maar verhuisd was naar North Carolina omwille van de kinderen.
'Als ik in Hollywood blijf, wordt mijn zoon een junk. Dus heeft mijn vrouw via internet de veiligste woonplaatsen uitgezocht. We hebben alles verkocht en zijn vertrokken.'
Zijn carriere had hij ook opgegeven (image-building voor vips, waarbij toch wel wat ronkende namen. Billy Christal bvb. noemde hij zijn vriend). Nu woonde hij dus in een, wat hij 'normale' staat noemde maar werk vinden lag moeilijker.
Intelligente typ met veel dromen, die toch met wat heimwee over zijn vorige leven sprak...
Hij was van plan onze blog te volgen, dus: Here's to you, Scott. It was nice talking to you and good luck with those politicians! And keep looking for the buses on our blog. :-)

Volgens Scott kon je ook niets méér Amerikaans vinden dan the waffle house. Aan de toog eten, met zicht op de kookplaten was echt wel super. De wafels waren niet zoals onze Brusselse maar wel lekker. Ook mogen proeven van grits, een soort pap van tarwe, een zuiders gerecht, wordt gegeten met boter, zout of suiker. We zagen het geregeld passeren, vooral bij eieren en toost. Je moet er voor zijn...
's Nachts werden we wakker van bas-dreunen. De parking van the waffle house stond vol, wel 25 auto's met jonge (zwarte) gasten, kortgerokte en hooggehakte meisjes en de mannen die leunend tegen de auto's elkaar de handshake gaven....ja dit is Amerika.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten