Het wordt tijd om te melden dat we teruggaan naar België. Ideaal zou zijn dat we een laatste rit kunnen doen naar Quebec en daar eind oktober de vlieger op. Dus uit beleefdheid geven we 2 weken vooropzeg....
Maar ideaal bestaat niet...en zeker niet bij SGT.
Ondertussen is ook Rob, die samen met ons in Texas stond te wachten op een lading, ook gearriveerd. Helemaal niet content want ze hebben hem in Laredo nog 2dagen langer laten staan én hem uiteindelijk een rit naar hier gegeven, zo'n 3500km van huis, waar hij eigenlijk vorige week had willen zijn. Maar Sgt had daar anders over beslist.
Rob, een clevere, sympathieke gast, rijdt nu ongeveer 2 jaar met de vrachtwagen, bij Sgt begonnen zoals velen en kan nu met 2jaar ervaring bij een andere firma beginnen. En dat is ook zijn plan, áls hij thuisgeraakt.
En dan ons nieuws: na enkele minuten overleg met Quebec, krijgen we de melding dat Laurens dan maar vandaag moet stoppen, want de Peterbilt moet absoluut in Calgary blijven staan.
En we krijgen van Stan de melding dat we vanavond nog in de truck kunnen slapen, maar morgen waarschijnlijk de sleutels moeten afgeven....
Salut en de kost, dus!
Helemaal van ons melk, gaan we samen met Rob, ook van zijn melk, gaan eten.
Het wordt uiteindelijk nog gezellig én het levert ook wel nieuwe ideeën op: morgen gaat laurens gewoon resetten én een hartig woordje babbelen met Quebec (het zoveelste) en we gaan Calgary bezoeken...
En Rob die gaat morgen lossen in Edmonton en wil dan naar huis, als die 'retarded' hem tenminste een reis in de goeie richting geeft, 'that idiot'....:-) Good luck, Rob!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten