Zoals gisteren in de Coca-Cola bvb.
Het duurde al lang voor Laurens vond waar hij binnen moest gaan. Deuren genoeg, bellen ook, maar 0reactie, 0aanwijzingen.
En als je de juiste deur gevonden hebt, kom je hier terecht (in de meeste firma's met een norse onvriendelijke losser aan de andere kant van de tralies).
'In Europa is het toch zo slecht niet' heeft Laurens toch al een paar keer verzucht.
En dergelijke ervaringen en bedenkingen geven af en toe aanleiding tot 'een klapke'.
En hier was het de losser, die afkomstig bleek uit Congo maar al 15jaar in Canada woonde.
'Vous etes content d'être ici au Canada?'. 'Je ne suis pas chez moi, je voudrais bien vivre dans mon pays...'.
En daarna ging het over Congo-België, hoe slecht België geweest is voor Congo, de corruptie in Congo, de geslotenheid van Europa om Afrikanen binnen te laten, de openheid van Canada hierin. En de franstalige Canadezen noemde hij 'fermé' in contact, waar de engelstalige volgens hem meer open waren. 'C'est une manière d'être'.
We hebben al vaker de discussie gehad met inwijkelingen of bezoekers zoals wij, over hoe de Quebecois overkomen of in mekaar zitten. En het gevoel blijkt vaak hetzelfde, het wordt alleen anders benoemd: van 'gesloten' tot 'koud', 'asociaal', 'racistisch'...
'We hebben het nog zo slecht niet in België ' zuchten we ook vaak. En wij kunnen terug! Stel je voor dat je die keuze niét hebt....zoals de Congolees die niet terug kan naar zijn thuisland zolang er geen democratie is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten