Tijd voor ontbijt: pistoletjes (soort van, zij noemen ze french rolls) en koffie van bij dunkin'donut, we hebben american cheese, italiaanse salami, pastrami en suikervrije aardbei-rabarber confituur van South Carolina in onze frigo zitten. Niet slecht é :-).
Naast ons is een kleine camion aan het manoevreren. Hij rijdt achteruit...en het volgende moment worden onze 'pete' én onze koffie door elkaar geschud.
De chauffeur van de kleine vrachtwagen heeft ons 'getoucheerd'.
De man is zijn kluts kwijt, onze 'pete' zijn linkerlicht en een streep groene verf.
De ongelukkige is auto-mechanieker en hij heeft zijn dag niet: toen hij tegen de truck reed, was hij volop in discussie met een klant. Hij blijkt van Argentinie afkomstig te zijn en op de vraag waarom hij naar de States komen wonen is, antwoordt hij: "I still don't know, not even after 24years".
En als hij ziet dat we uit Canada komen, begint hij spontaan zijn Niagara-verhaal te vertellen. Toen hij jaren terug de Niagara falls met zijn gezin en Argentijnse schoonmoeder wilde bezoeken in Canada (want aan die kant zijn ze het indrukwekkendst), bleek dat zijn schoonmoeder niet het nodige visum had en dus Canada niet binnenmocht.
Dus ze besloten langs de oever van de rivier, aan Amerikaanse zijde te picknicken.
Na het eten stappen ze met de kleine efkes in de rivier-die zo'n 30cm diep was- om pootje te baden en de handen te wassen. In een mum van tijd waren ze omsingeld door een aantal politie-auto's en werden ze beschuldigd van 'child endangerment'. Toen Alejandro (onze chauffeur dus) wilde uitleggen dat het water echt ondiep was en 1 van de flikken benaderde, werd hij stante pede vastgegrepen en gehandboeid. En samen met zijn vrouw naar het politieburo meegenomen.
De man was na al die jaren nóg onder de indruk...
En dat is óók een stukje Amerika.
De 'pete' zijn bluts valt erbij in het niets...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten