Awel eigenlijk zijn we dat nog aan het zoeken...we hebben nog geen supergerechtjes ontdekt.
Meestal is het eten hier niets gekruid, de diepvriesgroenten hebben ze zo van de microgolf op het bord gelegd, niets gestoofd, gekruid of apetijtelijk gedresseerd. En puree, platte pasta met vlees, sla en microgolf-paprika vinden ze een geslaagde combinatie...
Wat we wel ok vonden in het restaurant van ons motel: spaghetti met rode saus en gerookt vlees en spaghetti carbonara (wel met een room-witte wijnsaus)...yep, was niet slecht, de pasta goed gekookt...echt ok in vergelijking met hun dagschotels.
Ook hun dessertjes zijn te doen, meestal iets cake-achtig, niet over-zoet en altijd een superkleine portie...misschien daardoor dat we het lekker blijven vinden :-)
De broodjes zijn lekker maar de keuze van beleg is heel beperkt (kip, kalkoen, steak en gerookt vlees).
En het vraagt veel uithoudingsvermogen, een geoefend oor en een snelle besluitvorming om er een besteld te krijgen. Je krijgt zeker tien -10!- vragen voorgeschoteld in plat Quebecois vooraleer je je broodje op je bord krijgt. Welk brood, welk vlees, cheddar- of suissekaas, extra kaas, extra bacon, gegrild, peper/zout, welke dressing, welke groenten...en bij de welk-vragen heb je keuze tss minimum 4 soorten. Dus met gewoon ja-knikken of neen-schudden kom je er niet van af...:-) Leve de broodjes van Mia dus!
Wat we wel gevonden hebben: vleessla. Niet zo lekker als bij ons en heel fijn gemalen. Maar het is herkenbaar en een keer iets anders.
Iets wat we niet kenden en dat geserveerd wordt bij het ontbijt: cretons. Een kruising tussen pate en rillettes, ons een raadsel waarom ze dat serveren bij eieren en bacon?
Het brood is zoals we gevreesd hadden: ook al noemen ze het pain Belge en pain Europeenne (echt waar), het lijkt in de verste verte niet op ons brood. Wel vind je in sommige supermarkten lekker stokbrood of ciabatta, ter plaatse gebakken.
We zijn dus niet superenthousiast over de Canadese keuken. En het feit dat we niet zelf kunnen koken en altijd uit moeten eten, versterkt dat gevoel natuurlijk. Want het aanbod aan verse producten in bepaalde warenhuizen is echt wel mooi. En de broodmaaltijden in onze motelkamer zijn best gezellig met Het Journaal of Terzake op...leve het internet!
Meestal is het eten hier niets gekruid, de diepvriesgroenten hebben ze zo van de microgolf op het bord gelegd, niets gestoofd, gekruid of apetijtelijk gedresseerd. En puree, platte pasta met vlees, sla en microgolf-paprika vinden ze een geslaagde combinatie...
Wat we wel ok vonden in het restaurant van ons motel: spaghetti met rode saus en gerookt vlees en spaghetti carbonara (wel met een room-witte wijnsaus)...yep, was niet slecht, de pasta goed gekookt...echt ok in vergelijking met hun dagschotels.
Ook hun dessertjes zijn te doen, meestal iets cake-achtig, niet over-zoet en altijd een superkleine portie...misschien daardoor dat we het lekker blijven vinden :-)
De broodjes zijn lekker maar de keuze van beleg is heel beperkt (kip, kalkoen, steak en gerookt vlees).
En het vraagt veel uithoudingsvermogen, een geoefend oor en een snelle besluitvorming om er een besteld te krijgen. Je krijgt zeker tien -10!- vragen voorgeschoteld in plat Quebecois vooraleer je je broodje op je bord krijgt. Welk brood, welk vlees, cheddar- of suissekaas, extra kaas, extra bacon, gegrild, peper/zout, welke dressing, welke groenten...en bij de welk-vragen heb je keuze tss minimum 4 soorten. Dus met gewoon ja-knikken of neen-schudden kom je er niet van af...:-) Leve de broodjes van Mia dus!
Wat we wel gevonden hebben: vleessla. Niet zo lekker als bij ons en heel fijn gemalen. Maar het is herkenbaar en een keer iets anders.
Iets wat we niet kenden en dat geserveerd wordt bij het ontbijt: cretons. Een kruising tussen pate en rillettes, ons een raadsel waarom ze dat serveren bij eieren en bacon?
Het brood is zoals we gevreesd hadden: ook al noemen ze het pain Belge en pain Europeenne (echt waar), het lijkt in de verste verte niet op ons brood. Wel vind je in sommige supermarkten lekker stokbrood of ciabatta, ter plaatse gebakken.
We zijn dus niet superenthousiast over de Canadese keuken. En het feit dat we niet zelf kunnen koken en altijd uit moeten eten, versterkt dat gevoel natuurlijk. Want het aanbod aan verse producten in bepaalde warenhuizen is echt wel mooi. En de broodmaaltijden in onze motelkamer zijn best gezellig met Het Journaal of Terzake op...leve het internet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten