Venez vous sucrer le bec!

Het einde van de winter betekent het begin van 'le temps des sucres'. In die periode -februari, maart, april- gaat men het sap van de esdoorn 'oogsten' en verwerken tot ahornsiroop oftewel l'érable.
Québec produceert 2/3 van de ahornsiroop wereldwijd.
In de 'cabanes à sucre' die slechts tijdelijk open zijn, kan je dan gaan proeven van traditionele gerechten waarin l'érable verwerkt is. We zijn hier dus op het juiste moment! Allons nous sucrer le bec! En zoet was het!

Zalen vol Québècois en wij daartussen...:-)
En schalen vol eten, bijna alles gezoet met ahornsiroop.
Een folklore-eetfestijn op zijn Canadees....

En wat staat er op de menu? Erwtensoep, gebakken patatjes, ham met ahornsiroop, worstjes met ahornsiroop, boontjes met ahornsiroop,omelet, pancakes met ahornsiroop, cake met ahornsiroop, ahornsiroop-taartjes...zoet genoeg? En dan zijn er nog 'les oreilles de crisse', een verbastering van christus'oren in het Québecois Frans: gefrituurd en gerookt spekvet, gezouten, wordt ook gegeten met...ahornsiroop.

En om af te sluiten mochten we naar de cabane voor 'tire sur la neige'. Een zotte bedoening waarbij een streep ahornsiroop op ijs/sneeuw gegoten wordt, die kan je dan met een houten stokje oprollen en zo heb je een ahorn-caramel-lolly of zoiets. Zoet maar wel lekker.